دکتر غلامحسین قائدی، روان‌پزشک و دانشیار دانشگاه شاهد:
باید بگویم که به‌طورکلی عوامل روان‌پزشکی موثر بر سلامت جنسی، به دو نوع مثبت و منفی تقسیم می‌شود. نگرش مثبت در مورد فعالیت جنسی، خلق‌وخوی مناسب برای داشتن رابطه زناشویی، عزت نفس بالا و داشتن احساس مثبت نسبت به خود (مانند دوست‌داشتن بدن خود) و شریک زندگی، عوامل روان‌پزشکی موثر در این زمینه هستند. اطمینان نداشتن به خود و فقدان احساس آرامش در رابطه با فعالیت زناشویی، می‌تواند به صمیمیت جنسی آسیب بزند. داشتن تفکرات زناشویی آشفته یا تفکرات غیرجنسی (مانند نگرانی‌های شغلی و مادی) حین فعالیت زناشویی، می‌تواند فرد را از تجربه لذت جنسی دور کند. شرایط فیزیکی نامناسب مانند وجود سر و صدای زیاد محیطی، نامناسب بودن زمان برقراری رابطه (مثلا ساعت‌های خاص در روز یا شب) و میزان احساس امنیت از داشتن حریم خصوصی (حضور مهمان یا اقوام در منزل)، همگی ممکن است مانع برانگیختگی مناسب شوند. افسردگی نیز می‌تواند فعالیت زناشویی را با مشکل مواجه کند. افسردگی با کاهش یا از بین رفتن میل زناشویی همراه است وباعث می‌شود دستیابی به برانگیختگی با مشکل مواجه شود. افسردگی، همچنین از طریق تاثیرات جسمانی می‌تواند واکنشهای جنسی بدن را با مشکل مواجه کند. گوش‌به‌زنگی و هوشیاری زیاد یا به‌عبارتی بیش از حد مراقب، محتاط و هوشیار بودن نیز باعث می‌شود فرد به جای تمرکز بر لذت، بر عملکرد زناشویی خود متمرکز و درگیر چرخه معیوب اضطراب عملکرد شود. به‌طور خلاصه، اختلالاتی مانند افسردگی، اضطراب، عزت نفس پایین، فقدان تصویر بدنی مناسب و افکار و نگرش‌های منفی می‌تواند در ایجاد یا تداوم اختلال نعوظ موثر باشند و درصورت وجود هریک از این مشکل‌ها بهتر است به پزشک متخصص مراجعه کنید تا اقدام‌های درمانی لازم انجام شود.
