وقتی عاشق می شویم، وقتی در فرایند ازدواج می افتیم، یا وقتی در مرحله شناخت فرد دیگری هستیم، ممکن است نشانه هایی ببینیم که به دلایل مختلف آنها را نادیده بگیریم. نشانه های هشداردهنده ای که ساده از کنار آنها می گذریم و همان ها، چند وقت بعد دست و پایمان را می بندند و ما را به سمت جدایی سوق می دهند.
در اینجا نگاهی می اندازیم در اشتباهات رایجی که افراد انجام می دهند و توجیه های نابجایی که در مقابل هشدارها می کنند. شاید شما هم یکی از همین دلایل را برای ادامه دادن یک رابطه پرخطر داشته باشید. پس به دقت این مطلب را بخوانید.
بی تجربگی
هر قدر هم که خودتان را دنیا دیده، با تجربه و عاقل بدانید، باز ممکن است در رابطه با یک جنس مخالف اشتباه کنید. شما تا زمانی که تجربه ازدواج نداشته باشید نمی توانید ریزه کاری های یک زندگی مشترک و یک رابطه مادام العمر را درک کنید.
رفتارهایی که از طرف مقابلتان می بینید، ممکن است عجیب یا آزاردهنده باشند اما صرفا به دلیل بی تجربگی، آن ها را حمل بر دوست داشتن، اشتباه و... می کنید. توصیه جدی ما این است که هر وقت در رابطه با نامزدتان احساس کردید چیزی ایراد دارد (ولو این که نفهمید دقیقا ایراد از چیست و صرفا احساس بدی داشته باشید) با یک بزرگتر، یک فرد با تجربه یا یک مشاور مشورت کنید. مثلا اگر حس می کنید سطح انرژی تان با نامزدتان نمی خواند، دنیای ذهنی تان با هم متفاوت است، رفتاری از او می بینید که باعث احساس تنفر در شما می شود و... دست از توجیه کردن بردارید و روی همان توقف کنید تا موضوع را حل کرده و به احساس خوبی برسید.
ترس از حرف مردم
وقتی نامزد می کنید یا در فرایند خواستگاری و ازدواج قرار می گیرید، مدام نگرانید که در صورت بهم خوردن رابطه، قضاوت دیگران چه خواهد شد. در جامعه نسبتا سنتی ایران که خانواده ها روابط پیچیده ای با هم دارند و حریم خصوصی کمرنگ تر از دیگر کشورهاست، نگرانی شما تا حدود زیادی به جاست. اما یادتان باشد این نگرانی نباید باعث شود یک تصمیم اشتباه را ادامه دهید. چون در آن صورت وقتی رابطه تان را بهم خواهید زد که دیگر خیلی دیر شده و آن وقت نه تنها عذاب زیادی را متحمل شده اید، بلکه حرف مردم را باید خیلی بیشتر از قبل تحمل کنید.
عاشقیت!
بله! عاشق شدن و در عالم عاشقی سیر کردن، چشمان شما را می بندد. این واقعیت نه فقط یک وضعیت روانی، که حتی یک وضعیت فیزیولوژیک است و تغییرات هورمونی شما باعث می شود شهامت بیشتری در خود احساس کنید، خود را قدرتمندتر ببینید و خطر را کمتر احساس کنید. معمولا 3سال بعد این تب عاشقی می خوابد و تازه چشم باز می کنید و می بینید چه اشتباهی کرده اید! پس وقتی عاشق هستید، خودتان را درک کنید و بدانید که با عقل 100درصد تصمیم نمی گیرید. بنابراین به هشدارهای رابطه، هشدارهای مشاور ازدواج و خانواده تان بیشتر توجه کنید.
به هشدارهای رابطه، هشدارهای مشاور ازدواج و خانواده تان بیشتر توجه کنید
یک دندگی
گاهی وقت ها، به خاطر لجبازی با اطرافیان، رابطه ای را که می دانیم سرانجامی ندارد ادامه می دهیم! این دیگر بدترین شکل اشتباه است. برای رو کم کنی، به کرسی نشاندن حرف خود، فرار از فشار اطرافیان، اثبات درستی انتخابتان یا گرفتن حال نامزد قبلی، یک رابطه اشتباه را ادامه ندهید. اصلا اگر چنین روحیه ای دارید و این موارد باعث می شود شما مهم ترین تصمیمات زندگی تان را بگیرید، یعنی خیلی مانده تا برای ازدواج عقل رس شوید. پس لطفا نه خودتان را بدبخت کنید نه دیگران را!
توهم تغییر
بگذارید رک و پوست کنده بگوییم: هیچ آدمی، دقیقا هیچ آدمی بعد از ازدواج تغییر نمی کند. هیچ آدمی به خاطر عاشق شدن بهتر نمی شود. شاید آن اوایل عشق آدم ها را تغییر دهد، اما کمی که بگذرد هر کس به اصل خودش برمی گردد و دوباره همانی می شود که بود. بنابراین یک نامزدی اشتباه و پر ایراد را به امید این که «خودم درستش می کنم» ادامه ندهید. چون بدون شک با کله به دیوار می خورید.
ذوق ازدواج
بله، این یکی هم از اشتباهات رایجی است که مرتکب می شویم. ازدواج برای بعضی از ما (دروغ چرا، بیشتر جوان ها) آنقدر هیجان انگیز است که حاضر نیستیم وقتی پا به جاده اش گذاشتیم پا پس بکشیم. گاهی وقت ها خانواده ها هم از ما جوان ها جلو می زنند و به خاطر آنکه دختر فلانی و پسر بهمانی عروس یا داماد شده اند و خب، چی شما از آنها کمتر است، مجبورتان می کنند با همین هیجان جلو بروید. نکنید این کار را! به خاطر هیجان ازدواج، سرسری بله نگویید. ازدواج قسمت همه شما خواهد شد؛ اما به وقتش. باید ازدواجی داشته باشید که زندگی آرام، عاقلانه و امن و پرباری را برای شما به ارمغان بیاورد نه صرفا حلقه ای که دیر یا زود با عصبانیت آن را توی صورت طرف مقابلتان پرت می کنید و پی زندگی خود می روید! پس عاقلانه انتخاب کنید و عاقلانه، هر جا که لازم بود، اشتباهتان را پایان دهید. ادامه دادن یک تصمیم اشتباه، اشتباه بزرگتری است.
