از واپسين سالهاي دهه 1330ش که رژيم پهلوي آشکارا دچار بحرانهاي عديده سياسي، اقتصادي و اجتماعي شد به ويژه حاميان آمريکايي آن درصدد برآمدند با انجام برخي اقدامات به اصطلاح اصلاحي مشکلات سياسي ـ اقتصادي و اجتماعي پيش روي رژيم را از ميان بردارند و عمر رژيم را در برابر خطرات بالقوه و بالفعلي که آن را تهديد مي‌کرد طولاني‌تر سازند. با اين احوال و به رغم انجام برخي اقدامات اوليه و مقدماتي عمدتاً به خاطر مخالفتهاي حضرت آيت‌الله العظمي بروجردي مرجع علي‌الاطلاق شيعيان پيشبرد اين طرحها تا هنگام درگذشت ايشان در آغاز دهه 1340ش به تعويق افتاد. با فقدان ايشان رژيم پهلوي و حاميان آمريکايي آن احساس کردند شرايط لازم براي پياده کردن طرحهاي اصلاحي موردنظر (که به زودي به انقلاب سفيد موسوم گرديد) به وجود آمده است. با آغاز نخست‌وزيري علي اميني در ارديبهشت 1340 اولين گامها براي پياده کردن طرحهاي اصلاحي مذکور برداشته شد اما به دلايل عديده فقط پس از پايان دوران نخست‌وزيري اميني و آغاز زمامداري اسدالله علم در تير ماه 1341 بود که رژيم پهلوي درصدد برآمد طرحهاي اصلاحي ديکته شده آمريکاييها را تحت عنوان «انقلاب سفيد» يا «انقلاب شاه و ملت» در کشور پياده کند. در واقع شاه و حاميان خارجي او بر اين تصور بودند که در آن برهه، شرايط داخلي کشور براي اين اقدامات به اصطلاح اصلاحي آماده است. اما اين تصور سخت غلط مي‌نمود و اقشار گسترده‌اي از مردم کشور که از سوي علما و روحانيون رهبري و هدايت مي‌شدند، به زودي در برابر طرحهاي اصلاحي حکومت ايستادگي کردند. در اين ميان به ويژه حضرت آيت‌الله امام خميني در صدر مخالفان طرحهاي در دست اقدام شاه، آمريکا و اسدالله علم نخست‌وزير وقت قرار گرفت. بدين ترتيب حداقل از مهر ماه 1341 روندي شکل گرفت که نهايتاً در جريان قيام 15 خرداد 1342 به اوج خود رسيد و به نقطه عطفي عظيم در مبارزات ملت ايران در برابر رژيم پهلوي و حاميان خارجي آن تبديل شد.
منبع: http://iichs.org/index.asp?img_cat=2&img_type=0
کلمات کلیدی: واپسين سالهاي دهه 1330ش ، قيام 15 خرداد 1342 ، رژيم پهلوی ، آغاز دهه 1340ش ، زمامداري اسدالله علم ، آيت‌الله العظمي بروجردي ، روحانيون رهبري و هدايت